Misgelukt
Een paar jaar geleden deden een collega en ik onderzoek bij een groep chronisch zieke patiënten. De bedoeling was dat er ruim 300 mensen zouden meedoen aan ons onderzoek, maar uiteindelijk hadden we na drie jaar net aan 30 mensen die mee deden. Een echte mislukking dus. Op de afdeling werd een beetje lacherig gedaan over het onderzoek, en nog steeds vind ik het op de een of andere manier gênant om het op te schrijven.
Tegelijk heeft het me veel geleerd. Niet alleen over onderzoek doen en hoe je een mislukking kan proberen te voorkomen. Ook over het gevoel van falen, de schaamte die daar bij hoort. Schaamte omdat we denken dat we de enige zijn die een fout maakt.
Afgelopen weekend was in Utrecht het faalfestival. Een fantastisch initiatief om anders met fouten, mislukkingen en falen om te gaan. Het sluit aan bij wat een cliënt me vertelde over de reactie van haar dochter op een mislukking: ‘Het is misgelukt, mama. Nu weet ik hoe het niet moet en kan ik het een volgende keer anders aanpakken’.
Schaamte leidt er toe dat we een fout proberen te verzwijgen, geheim te houden. We vertellen liever niet wat er niet goed is gegaan, omdat we denken dat het dom is, dat het anderen niet zou overkomen. Pas als we onze ervaringen delen, delen anderen ook hun fouten met ons. En dat is de enige manier waarop schaamte verdwijnt. Dan verandert schaamte voor een vermeende stommiteit in een gedeelde opluchting omdat we niet de enige zijn. Dan ontdekken we dat dingen niet mislukken maar misgelukken.
[addtoany]
BLOGS
06 15 83 30 07
Misgelukt
Een paar jaar geleden deden een collega en ik onderzoek bij een groep chronisch zieke patiënten. De bedoeling was dat er ruim 300 mensen zouden meedoen aan ons onderzoek, maar uiteindelijk hadden we na drie jaar net aan 30 mensen die mee deden. Een echte mislukking dus. Op de afdeling werd een beetje lacherig gedaan over het onderzoek, en nog steeds vind ik het op de een of andere manier gênant om het op te schrijven.
Tegelijk heeft het me veel geleerd. Niet alleen over onderzoek doen en hoe je een mislukking kan proberen te voorkomen. Ook over het gevoel van falen, de schaamte die daar bij hoort. Schaamte omdat we denken dat we de enige zijn die een fout maakt.
Afgelopen weekend was in Utrecht het faalfestival. Een fantastisch initiatief om anders met fouten, mislukkingen en falen om te gaan. Het sluit aan bij wat een cliënt me vertelde over de reactie van haar dochter op een mislukking: ‘Het is misgelukt, mama. Nu weet ik hoe het niet moet en kan ik het een volgende keer anders aanpakken’.
Schaamte leidt er toe dat we een fout proberen te verzwijgen, geheim te houden. We vertellen liever niet wat er niet goed is gegaan, omdat we denken dat het dom is, dat het anderen niet zou overkomen. Pas als we onze ervaringen delen, delen anderen ook hun fouten met ons. En dat is de enige manier waarop schaamte verdwijnt. Dan verandert schaamte voor een vermeende stommiteit in een gedeelde opluchting omdat we niet de enige zijn. Dan ontdekken we dat dingen niet mislukken maar misgelukken.
[addtoany]
BLOGS
06 15 83 30 07
