Uit één stuk
In het Nederlands kennen we de uitdrukking ‘een persoon uit één stuk’. Dat gaat over iemand die weet wat hij of zij wil, waar je op kan bouwen. Iemand die je kan vertrouwen. Dat klinkt positief. We hebben allemaal mensen om ons heen nodig die we kunnen vertrouwen, die we in vertrouwen kunnen nemen. Toch heb ik het altijd een beetje een wonderlijke uitdrukking gevonden. De meeste mensen uit één stuk die ik ken zijn een standbeeld uit één stuk steen gehouwen of in een keer uit metaal gegoten. Dat zijn wel mensen uit één stuk, maar vooral heel rigide figuren geworden. Bevroren in één houding, gevangen in één moment.
Een echt mens is vaak juist precies het tegenovergestelde daarvan. Niet in één woord te vangen, niet te voorspellen door naar één situatie te kijken. Juist het gegeven dat mensen in verschillende situaties verschillend reageren maakt hen menselijk.
Mensen hebben verschillende rollen. Ze zijn, soms achter elkaar, soms tegelijk, moeder en dochter, vader en broer, zoon en collega, dochter en vriendin. Als je stilstaat bij welke rollen je allemaal vervult, ben je vaak verbaasd over de diversiteit er van.
Soms vinden we het lastig om al die rollen te combineren en vragen we onszelf af welk stukje al die verschillende rollen gemeenschappelijk hebben. Wat is nu eigenlijk onze echte identiteit? Misschien is dat niet de goede vraag.
Als we alle rollen onder één gemeenschappelijke noemer proberen te vangen, beperken we onszelf. Niet alle rollen die we hebben, zijn in één woord te vangen. Om het ingewikkeld te zeggen: onze identiteit is niet enkelvoudig maar meervoudig. Juist daarom kunnen we onszelf gelukkig blijven verbazen. We zijn niet uit één stuk gehouwen.
[addtoany]
BLOGS
06 15 83 30 07
Uit één stuk
In het Nederlands kennen we de uitdrukking ‘een persoon uit één stuk’. Dat gaat over iemand die weet wat hij of zij wil, waar je op kan bouwen. Iemand die je kan vertrouwen. Dat klinkt positief. We hebben allemaal mensen om ons heen nodig die we kunnen vertrouwen, die we in vertrouwen kunnen nemen. Toch heb ik het altijd een beetje een wonderlijke uitdrukking gevonden. De meeste mensen uit één stuk die ik ken zijn een standbeeld uit één stuk steen gehouwen of in een keer uit metaal gegoten. Dat zijn wel mensen uit één stuk, maar vooral heel rigide figuren geworden. Bevroren in één houding, gevangen in één moment.
Een echt mens is vaak juist precies het tegenovergestelde daarvan. Niet in één woord te vangen, niet te voorspellen door naar één situatie te kijken. Juist het gegeven dat mensen in verschillende situaties verschillend reageren maakt hen menselijk.
Mensen hebben verschillende rollen. Ze zijn, soms achter elkaar, soms tegelijk, moeder en dochter, vader en broer, zoon en collega, dochter en vriendin. Als je stilstaat bij welke rollen je allemaal vervult, ben je vaak verbaasd over de diversiteit er van.
Soms vinden we het lastig om al die rollen te combineren en vragen we onszelf af welk stukje al die verschillende rollen gemeenschappelijk hebben. Wat is nu eigenlijk onze echte identiteit? Misschien is dat niet de goede vraag.
Als we alle rollen onder één gemeenschappelijke noemer proberen te vangen, beperken we onszelf. Niet alle rollen die we hebben, zijn in één woord te vangen. Om het ingewikkeld te zeggen: onze identiteit is niet enkelvoudig maar meervoudig. Juist daarom kunnen we onszelf gelukkig blijven verbazen. We zijn niet uit één stuk gehouwen.
[addtoany]
BLOGS
06 15 83 30 07
